کد مطلب:19479 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

سعادت واقعي انسان در چيست ؟

سعادت واقعي هر فرد آن است كه به كمال مطلوبي كه دست قدرت الهي در او نهاده است برسد . مي دانيم كه هر موجودي در راه كمال پوياست و براي هر چيزي مراحلي از كمال است ؛ مثلاً يك هسته گيلاس در طبيعت مدارجي از كمال براي او مقدر شده است و كمال او به اين است كه سبز شود ، درخت گردد و بار آورد و گيلاس بدهد .
پس نهايت كمال يك هسته گيلاس ، در رسيدن به آخرين درجه رشد آن است . براي بشر نيز چون ساير موجودات مراحلي از كمال است ؛ منتها وسيع تر ، بي كرانتر و عميق تر و گفتني است كه مرحله كمال بشر قابل سنجش با مدارج كمال غير از او نيست .
اگر بشر استعدادهاي نهفته خود را بكار اندازد و بتواند خود را به كمال عقلي و روحي خود برساند ، سعادتمند است و هر قدر فردي از كمال خود دور افتد ، به همان نسبت از سعادت خود دور مانده است .
امّا اين كه بشر از چه راهي بهتر مي تواند به كمالات خود برسد و چه عاملي مي تواند استعدادهاي نهفته او را خوب بارور و شكوفا كند ، پرسشي است در خور و به مورد . جاي ترديد نيست كه پيروي از قوانين آسماني و الهي اسلام مي تواند اين نقش را به عهده بگيرد . راستي بشر تنها در سايه دين مي تواند به كمالات عقلي ، فكري و روحي خود برسد . آري ، در سايه دين ؛ دين صحيح و جامعي مانند اسلام عزيز ، پس مي توانيم بگوييم عمل به قوانين اسلام عامل وصول بشر به كمال همه جانبه است ، چه آنكه در دين اسلام جهات رشد فكر ، عقل ، جان ، عواطف انساني و اخلاق همه رعايت شده است . نتيجه اين كه يك مسلمان كامل ، كوشا و عامل به دين ، كمال واقعي را درك كرده و به سعادت واقعي رسيده است . دين آمده تا استعدادها و نيروهاي فطري آدمي را به كمال برساند ؛ پس دين راه كمال است و سعادت جز حصول كمال چيزي نيست .
در خاتمه يك آيه را از قرآن مجيد در اين زمينه مي خوانيم : « الذين يتبعون الرسول النبي الامي الذين يجدونه مكتوبا عندهم في التورية والانجيل يامرهم بالمعروف و ينهيهم عن المنكر و يحل لهم الطيبات و يحرم عليهم الخبائث و يضع عنهم اصرهم و الاغلال التي كانت عليهم ، فالذين آموا به و عزّروه و نصروه و اتبعوا النور الذي انزل معه اولئك هم المفلحون ؛ افراد با تقوايي كه مورد رحمت خدا هستند ، همان كساني هستند كه آن رسول و پيامبر درس ناخوانده را كه اوصافش در تورات و انجيل {P - سوره اعراف ، آيه 157 . P}
نوشته مي يابند ، پيروي كنند ؛ پيغمبري كه آن ها را به كار نيك واداشته و از كار بد آنها جلوگيري مي كند ؛ پيغمبري كه جيزهاي پاكيزه را بر آنها حلال و چيزهاي پليد را بر آنها حرام مي نمايد و تكليف سخت و قيد و بندهاي گراني كه بر آنها بوده است بر مي دارد ؛ پس كساني كه به او ايمان آورده و گراميش داشته و يا ريش كرده اند و از نوري كه به او نازل شده ، پيروي كرده اند آنها بي ترديد رستگار و سعادتمندند » .